Didi van der Velde
beeldend kunstenaar
Poetry
Mijn eerstegedichten boekje droeg de titel: " De Glimlaçh van Afrika". Ik vertel mijn belevingen in dichtvorm tijdens een bijna 5 mnd durende reis. Een reis die mij terug bracht naar mijn roots en de oorsprong
Ik reisde met mijn tentje en rugzak door de landen Zimbabwe, Botswane, Zambia en Tanzania.
mijn tweede gedichtenboekje: " Pesonal touch" is een reis door het gedachtengoed van de kunstenaar.
De reis naar Afrika voelt alweer te lang geleden. Verzwolgen in het westerse leven zoekt ik mijn weg :
"Een persoonlijke aanraking".
De oorsprong, terug naar het begin, verscholen onder een dike laag materie, elke laag heeft zijn eigen geschiedenis, een monolaag opzoek naar de oppervlakte.
Structuur laat de intentie zien, de aarde tinten de emotie voelen, de vorm is fundamenteel doorslaggevend.
De geschiedenis en het heden zijn samengesmolten tot een opzichzelf staand verhaal, een verhaal over herinneringen, keiharde realiteit, over een droom die ooit geweest was.
Je kunt er niet omheen, geconfronteerd word je met jezelf, met elkaar, elke ontmoeting met het nieuwe, laat weer meer zien van jou van mij.
de oorsprong, het leven, de dood.
De herinnering, de toekomst, het herhalen van, bewust of onbewust met elkaar verbonden,
je kijkt in een spiegel als je naar me kijkt, het spiegelbeeld weerspiegelt de ziel van de kijker.
Verwondering is tijd maken voor besef,
je laten verassen door het gegevene,
gegeven zijn de dingen waar we dankbaar voor zouden moeten zijn,
zijn, is het bewust worden en het stilstaan
bij het gegeven.
Zoeken naar bevestiging,
wetend,
verlangend,
het onbekende voelt bekend,
het onbekende is bekend,
mijn expressie verteld mij
wie ik ben, een diep geworteld gevoel wordt bevestigd.
De wet van tijd is herhaling,
wat eenmaal in de tijd is verschenen
zal zich onherroepelijk telkens weer
opnieuw openbaren,
De tussenpozen kunnen lang zijn
of kort, al naar de intentie
waarmee de mens de herhaling
begeert.
Verzonken in gedachten, een ander level,
1.zijn met het universum, alles klopt,
gedachtes verdampen in harmonie,
hoe houd ik dat in godsnaam vast.
Het licht wordt geabsobeert, een heimelijk
geheim ontstaat,
het beeld wordt totaal in beslag genomen.
De tijd van het niets meer zien,
maar zoveel voelen,
een gevoel van het ongrijpbare begrip,
een begrip wat voor mij leven(d) is.
Er is een dunne lijn tussen, mystiek en materie, het universum en de aarde, ether en goud, de alchemie van het leven,
een schrale lijn tussen vloeistof en molecule, vaste vorm en trilling, een dubbelzinnige werkelijkheid van oorzaak en gevolg.