Een gezicht zonder gelaat, een masker zonder tekening, de kracht van de eenvoud.

​​

Hoe is het allemaal ontstaan,

Door mijn interesse naar het bestaan en mijn culturele achtergrond (vader Surinaams-moeder Joods/Nederlands) ben ik bijna 5,5 maanden met mijn tentje en mijn rugzak door Afrika getrokken. Door de landen Zimbabwe, Botswana, Zambia en Tanzania, opzoek naar de "oorsprong". 

Tijdens deze reis heb ik twee en een halve maand geleefd bij de San people (bushman) in Botswana, de eerste mens van Afrika, deze ervaring leerde mij de weg naar de oorspronkelijkheid.

 

Opvallend zijn de ovalen, vormen in wezenlijke ruimtes,  de gezichten van toen,  zij werden zelfportretten,  mijn gedachtegoed....... 

De emoties die ik op het doek zet vertellen je iets over de kunstenaar het gaat over de eenvoud en de verstilling in de kunst. Een Labyrinth van verschillende wegen naar de oorspronkelijkheid. Op zoek naar de wortels van mijn bestaan.

 

 

De abstractie neemt toe, vergezeld door contrasten, krassen en inkepingen die iets vertellen over de intentie van de zoektocht van de kunstenaar. Al haar schilderijen zijn opgebouwd uit verschillende lagen waardoor er een dikke huid ontstaat, door de lichtval ontstaat er steeds een andere kijk op het geheel.   Er ontstaat diepte in het werk, een drie dimensionaal beeld op een plat vlak.

Ze gebruikt verschillende materialen waaronder pure pigmenten, acryl, zilverzand, oost indische inkt, potlood, krijt......  

 

De concentratie op de zelfportretten blijft gefixeerd, ze staan achter op het doek, of op de zijkant van het doek, soms is de vorm afgebeeld met een vingerprint. 

 

Via lyrische expressie houdt Didi ons een spiegel voor, zo bekeken is zij de schilder van de identiteit, haar maskers tonen ons maskers       zonder tekening met de kracht van de eenvoud " 

​

Na verschillende reizen te hebben gemaakt kwam ze in de binnenlanden van Suriname,  er ontstond een groot project 'De verborgen verhalen van de Slavernij ' een prachtig project, die de finish line door vreemde praktijken niet gehaald heeft. De Kunstenares begon een Galerie 'Art Galery Out in The Field te Amsterdam. Ze werd een platform voor kunstenaars en dichters, kunstenaars die wat te vertellen hadden. Ze werkte samen met Hans Plomp en Aja Waalwijk stichter van Ruigoord, er werden mooie poerty jams en lezingen georganiseerd gecombineerd met kunst.

​

Didi werd terug gefloten door een intens ongeval, tijdens het maken van een totempaal van een gigantische boomstam heeft Didi in haar enthousiasme met de kettingzaag in haar voorhoofd gezaagd. Ja, niet te geloven alsof ze zichzelf door het midden wilde zagen.

Door covid,  moest de galery  sluiten. Dit bracht de kunstenares terug naar haar basis, ze begon weer serieus te schilderen. Wat een opluchting wat had ze dat gemist. Ze besloot om haar binnenwereld op doek te zetten, en niet meer naar dat wat buiten haar gebeurde te observeren als haar wereld " Je buiten wereld creëer jezelf, overal waar je je aandacht aan geeft bestaat, wordt jouw waarheid "

​

Het collectief bewustzijn over de gehele wereld is waanzinnig ( gecreëerd door nieuws en media), heel erg interessant hoe je als individue en soms groep daar toch invloed op kan hebben. Net als dat steentje wat je in het water gooit De kleien golfjes, golven door als in frequenties/Energie door het groter geheel. Dat is wat Einstein ons heeft verteld heeft 

​​

Het ongeval met de kettingzaag heeft veel omgedraaid, de kunstenares ziet het leven nu anders.

​

De nieuwe serie Darkness Obscure 2024 gaat over, haar binnen wereld, over het besef van leven de dood en de eeuwigheid. De schilderijen zijn zwart, gelaagd met scheuren, gaten en soms spiegels. De schilderijen zijn krachtig, elegant en diepgaan en overleving.

Zwart staat voor bescherming, groei en welvaart,

Universele leegte en transformatie.

​

​

​

​